Breinkorf blogt.

De kunst van het niets doen: de magische krachten van een team

‘Hoe is het nu?’, vraag ik het team.
‘Mwah, gaat wel.’, antwoordt iemand.
Stilte, ongemak.

Eigenaarschap nemen op een conflict, is voor veel teams lastig.
Onderdeel van het probleem zijn, is moeilijker dan onderdeel van de oplossing zijn.
Liever om de hete brij lopen, dan het conflict op tafel leggen.

Dus ik vertel nog een keer wat zij mij hebben verteld in de individuele gesprekken.
Hoe machteloos ze zich voelen. Hoe groot de irritatie is.
Hoe onzeker ze worden van onuitgesproken kritiek en laatdunkende lachjes.
Hoeveel energie en tijd dit conflict kost.
Hoe ongelukkig ze zijn met elkaar.
Hoe weinig ze bereiken.
Hoe slecht dat is voor de organisatie.

Dan komen ze op gang.
Hebben ze het lef om elkaar hun waarheid te zeggen.
Eerst hortend en stotend, maar daarna laat het team het conflict in geuren en kleuren zien.
Boosheid, tranen, verdriet.
Nog meer boosheid, nog meer verdriet.

Gaandeweg komt er ruimte, opluchting, ruimte om te luisteren naar de ander.
Ze zoeken hun sterkste conflictpartner en nemen de tijd om met z’n tweeën het echte verschil te maken.

En ik?
Ik doe niks.
Ik kijk hoe ze bezig zijn.
Ze doen het fantastisch.
Ze doen het zelf.
Ze leren met en van elkaar. Bewust en onbewust
De magie van collectief werken en leren.
De magische krachten van een team.
Ik word daar zo gelukkig van.