Op een dag zat er een kauwtje voor het raam van de achtertuin. Koppie scheef en met nieuwsgierige kraaloogjes keek hij me aan. Toen ik wat beter keek zag ik dat hij een krom linkerpootje had. Hij hupte en hinkelde wat heen en weer en gaf me in kauwtjes-taal te kennen dat hij toch wel wat zou lusten.
De vriendschap was geboren. Ik gaf krompoot – zo doopte ik hem- stukjes brood, zaadjes en aanverwante lekkernijen die hij gulzig opat. En hij gaf mij zijn nabijheid daarvoor terug. Ik fantaseerde wel eens dat hij helemaal tam zou worden en me zou vergezellen naar werk, fietsen naar het strand of zelfs naar de kroeg. En dan voelde ik me weer even kind. Het mag duidelijk zijn: ik koesterde onze band, onze speciale en unieke band.
Tot mijn vrouw vorige week bij een van de buren binnenliep en daar -warempel- krompoot aantrof. In de tuin, met zijn scheve kopje, kraaloogjes en, jawel, een lekker knabbeltje in zijn snavel. Hier heette krompoot Gerrit zo werd verteld. En bij de andere buren dan weer Arie. En hij kwam vaak en graag langs. Met name de mannen des huizes schenen ook daar een bijzondere band met deze gevederde vriend te onderhouden.
Het kostte me enkele dagen, zo niet weken, deze teleurstelling te boven te komen en krompoot te zien voor wie hij is. Een slimme vogel die dankzij zijn handicap geleerd heeft dat hoe dichterbij je bij mensen komt, hoe groter de kans op een makkelijk maal. Gevalletje van je gebrek een kwaliteit maken.
En ik bedacht me ook hoeveel krompoot-teams er rondlopen in organisaties. Dit soort teams haalt je binnen met hun charme, of je nu klant, collega of coach bent. Het laat je geloven in je uniciteit en je nodig zijn. Daarvoor hoef je niet eens te redder-helpen, het gaat veel subtieler dan dat. En dat doen ze uiteraard zodat jij iets voor hen doet. Iets wat ze niet zelf op willen lossen, of kunnen oplossen. Zelfs als je dacht dat je helder en scherp had gecontracteerd, gaan ze er toch met de volle buit vandoor.
Krompoot herinnert me eraan dat elke tekortkoming in een systeem -een team- een oplossing ontwikkelt ten dienste van de overleving. In dit geval door te verleiden, maar ook door aan te trekken of hulp te organiseren. De uitdaging is om als coach of adviseur niet in die dynamiek mee te gaan, maar de hele goede reden waarom dit soort teams doen wat ze doen, zichtbaar te maken. Alleen met die bewustwording kan een team uit de afhankelijkheidsrelatie stappen en weer leren zelf zijn kostje bijeen te scharrelen.
En krompoot? Ach die blijf ik toch maar korstjes voeren, het is tenslotte bijna winter.
