Elke keer dat ik dit zinnetje hoor, krijg ik kippenvel. Het raakt een diep verlangen naar échte verbinding, zonder maskers. Maar wat als je dit vertaalt naar een team? Dan blijkt openheid minder simpel – en soms zelfs riskant. In mijn blog deel ik waarom.
“Let’s be exposed and unprotected”
… dit is een zin uit één van mijn favoriete nummers “Just be” van Paloma Faith (2012). Dit nummer, en speciaal deze zin, raakt me elke keer tot tranen toe. Het klinkt zo heerlijk uitnodigend, alsof je iemand uitnodigt voor een spontaan idee, voor iets wat we in het hier en nu instantly kunnen doen en zijn.
“Let’s be exposed and unprotected”… deze zin raakt me ook omdat in mij een verlangen zit me verbonden te voelen met de mensen om me heen. En deze uitnodiging klinkt zo licht en onschuldig, hoe heerlijk zou het zijn om volledig open en kwetsbaar, zonder beschermende maskers of overlevingsstrategieën, in de verbinding met anderen te stappen? Het idee ontroert me diep.
Nu naar teams. Wanneer het al langer wringt, hoor ik vaak de roep om alles op tafel te leggen. Het wordt tijd dat de teamleden zich gaan uitspreken, want die onderstroom moet boven komen. Dat vraagt om een open en kwetsbare houding. En hoe mooi en uitnodigend het ook klinkt, dit is een kwaliteit die veel oefening en zelfinzicht vraagt, zowel op individueel als op teamniveau. Zeker wanneer er van alles speelt in de onderstroom.
Mijn advies als begeleider is eerst samen te kijken naar wat er in de bovenstroom (het zichtbare; doelen, rollen/plekken, afspraken) nog niet helder is.
Waarom zomaar alles op tafel leggen en een deep dive in de onderstroom te doen vaak een slecht plan is;
- Zonder duidelijk doel is er geen kompas. Waartegen of waarvoor spreek je je eigenlijk uit?
- Zonder heldere rollen wordt het diffuus. Spreek je je nu uit als collega, expert, of manager? En ligt dit onderwerp wel bij jou?
- Zonder zelfbewustzijn en reflectievermogen is er te weinig zicht op triggers en patronen van zowel het team als de individuele teamleden. Wanneer je té snel de openheid induikt is er een risico op het tegenovergestelde effect; geslotenheid, omdat je elkaar te gemakkelijk raakt.
Mijn pleidooi voor alle teams en organisaties die naar een open cultuur streven is er één van kleine stappen en gaat over het duurzaam ontwikkelen van samenwerking en communicatie. Geen quick-fix.
Terug naar de prachtige en uitnodigende zin van Paloma Faith “Let’s be exposed and unprotected.” Hoe zou de zin anders kunnen klinken waardoor het een realistische en gezonde stap in de ontwikkeling zou kunnen zijn binnen teams?
“Whenever our goal together requires connection and trust. Let’s dare to be a bit more exposed, while embracing protection only when truly needed in the here and now.” … Ai, stuk minder lekker he?! I know! Makkelijker kunnen we team-ontwikkeling niet maken, wel duurzamer.
