De Breinkorf coaches hebben diverse (studie) achtergronden. Teamcoaches Evelien Hennevelt en Erik Schell studeerden allebei Arbeid & Organisatie psychologie. In deze nieuwsbrief beschrijven zij hoe ze een organisatie hielpen om anders te kijken naar hun teams niet langer vanuit een beheersingsparadigma, maar samenwerkend volgens een betrokkenheidsparadigma.
Als teamcoach werk ik vooral met teams ‘in de operatie’. Vaak met collega-teamcoaches. Waar ik op operationeel niveau teams in hun ontwikkeling begeleid, zie ik bij mijn collega’s andere vraagstukken en benadering van teamontwikkeling op bijvoorbeeld strategisch niveau.
November 2019: “Doe je mee? De Breinkorf Leergang Organisatiecoaching is gericht op jou als geoefende teamcoach die next level in coaching wil bereiken.
Heb jij dat ook, dat je continu wilt groeien in je rol als coach? Zelf voel ik me vaak ‘Rupsje Nooitgenoeg’: ik duik in boeken, luister naar podcasts en volg trainingen.
We willen de teamsessie graag online doen nu we elkaar niet kunnen ontmoeten. Dat is oké toch?’ zegt m’n opdrachtgever. Ik slik. Techniek en ik, het is niet een fantastische combi.
In zelforganisatie draait alles om eigenaarschap. Dus niet meer: dat regelt mijn manager, de organisatie moet daar voor zorgen, daar hebben ze me niet over geïnformeerd, die procedure klopt niet of, dat is de taak van de OR
‘Je bent het niet geworden’ zegt de klant, nou ja niet mijn klant dus.
Potverrrdikkie. Bááálen dus. Het is zo’n mooie opdracht: een gehavend team met een interim-manager die haar vak verstaat en met wie ik graag zou willen samenwerken.
Veel teamcoaches zijn superenthousiast over dit instrument. ‘Dit maakt teamcoaching veel eenvoudiger’, hoor ik regelmatig. ‘Ik weet eindelijk waar ik op moet letten’, is ook een uitspraak die vaak gedaan wordt.
Mensen die veel geven doen dat met de beste bedoelingen. Denk ik. Ze willen een ander helpen. Daarom geven ze veel. En als dat een ander niet helpt, dan geven ze nog meer.
Vraagt de directeur, tevens mijn opdrachtgever na een lastige sessie met het MT. Ik heb nu met hem een evaluatiegesprek: we blikken terug en gaan plannen maken voor 2020.
Het is doodstil in de zaal met 400 mensen. De vrouw op het podium vraagt: who wants to share? Mijn hart klopt. Zal ik iets zeggen? Maar bangerd als ik ben, blijf ik zitten.
Stress hebben tijdens een teamcoaching. Heb jij dat ook wel eens? Er is spanning. Ik zie het aan de groep. Ze zijn niet tevreden, niet met elkaar en al helemaal niet met mij. En ik wil het graag heel goed doen.
‘Wat kost dat, die teamcoaching?’, vraagt de klant kritisch. Vroeger zakte de moed me in de schoenen bij die vraag.Met een schorre stem van onzekerheid noemde ik dan mijn tarief voor een sessie. En dan vol spanning afwachten hoe de klant reageert.
Teams coachen is mijn lust en leven. Ik vind het een enorme uitdaging teams te helpen hun samenwerkingsproblemen op te lossen. Ik vind het heerlijk naast een team te staan.
Ben je als leider in organisatiegroei een terminator of een watje? Ohhh, ik hoor je al politiek correct zeggen: ik ben van beide een beetje. Ja heel mooi, en wat zal je team, opdrachtgever, klant, leidinggevende zeggen?
‘Wat ben jij een slechte teamcoach zeg!’ bijt een teamlid me toe. Mijn gezicht verstrakt, mijn hartslag neemt toe. Ik kijk het teamlid aan die me dit zegt. Haar gezicht is wit en haar ogen schieten vuur.
Er is één woord dat je nooit moet zeggen in een teamcoachsessie. Een woord dat managers en coaches om de klipklap zeggen. Een woord waarmee zij proberen de afstand tussen hen en hun team te verkleinen.
Ik ben de dochter van een beeldschone moeder en een hoogbegaafde vader. Mijn levensmissie was een kruising te zijn tussen Miss World en Einstein. En in dat streven, ben ik volledig geslaagd ;-)
